In dit schrijven nemen we je kort mee naar hoe we ons streven naar nog gezondere Cane Corso’s willen vormgeven en een daarnaast een informatief stuk over een lezing die we hebben bijgewoond. Veel leesplezier!
De Dutch Cane Corso Association (DCCA) heeft een afspraak staan met een aantal artsen van het ExpertiseCentrum Genetica Gezelschapsdieren (ECGG) in Utrecht. Wij willen namelijk DNA onderzoek (laten) doen naar de Cane Corso. En dan met name naar epilepsie én DCM. Twee rotziektes die de fokkers zouden moeten kunnen uitsluiten voordat er gefokt wordt met een hond. Ook hebben we een fantastische dierenarts gevonden die ons daarbij wil helpen! Over de inzet van de dierenarts en de afspraak in Utrecht horen jullie binnenkort meer.
Onderzoek Cane Corso
In 2016 is er ooit een onderzoek gedaan onder Cane Corso bezitters. Daaruit kwam naar voren dat onder de ingestuurde gegevens honden met epilepsie op 3.2 % ligt, honden met een cherry-eye ligt op 18,8% en knieproblemen (HD, ED, kruisbanden) ligt op 15,3%. Ook zien we op de Cane Corso Facebookpagina's steeds vaker DCM genoemd worden. Nu zal dat percentage vast iets lager liggen want vaak zie je dat baasjes van honden met een afwijking juíst zo’n enquête invullen maar toch zijn het relatief veel honden die iets lijken te mankeren.
We willen graag dat iedereen DNA tests van hun honden afstaan als ze iets mankeren zodat we voor verschillende ziektes eindelijk een DNA test kunnen ontwikkelen. Dat klinkt natuurlijk iets makkelijker als dat het is want ze moeten wel vinden wáár die afwijking precies zit. Maar als we niet actief DNA gaan verzamelen dan zal zo’n test er nooit komen natuurlijk.
We zijn naar een zeer interessant en informatief symposium van het ExpertiseCentrum Genetica Gezelschapsdieren (ECGG), in samenwerking met de Raad van Beheer op 12 juni geweest. De rode draad was het onderwerp DNA.
Wat doet het ECGG?
De eerste lezing door Dr. Hille Fieten ging over wat het ECGG allemaal kan betekenen voor dierenbezitters. Dat bleek best veel. Ze halen onder andere gegevens uit PETscan. Erfelijke ziekten en schadelijke raskenmerken zijn het grootste gezondheidsprobleem bij rashonden.
PETscan is een database waarmee landelijke monitoring van deze aandoeningen bij honden en katten mogelijk is. Hiermee worden betrouwbare incidentiecijfers (aantallen) per ras verkregen. Deze cijfers zijn essentieel in het ondersteunen van de fokkerij in het bestrijden van erfelijke ziekten. Daarnaast kan hiermee de eerste stap worden gezet in de ontwikkeling van goede DNA-diagnostiek. Dus de dierenarts vult alle gegevens van een hond in en deze is er aan de achterkant door bijvoorbeeld ECGG weer uit te halen.
Het ECCG deed een oproep om dit te communiceren binnen de rasverenigingen omdat er nu nog maar 130 dierenartspraktijken aangesloten zijn terwijl PETscan bij 90% van de dierenartsen gebruikt kan worden. Dus mocht je binnenkort een keer bij de dierenarts zijn; vraag of zij er al gebruik van maken, het is gratis namelijk!
Verder werd er veel verteld over het ontwikkelen van nieuwe DNA testen (daarvoor zat ik daar natuurlijk) en met wie ze allemaal samenwerken. Nou, wij willen graag met hen samenwerken. Ik kan jullie vertellen dat er al contact is geweest en er een afspraak staat om details daarover uit te werken. Daarover later meer!
Wegwijs in mutaties, de (on)mogelijkheden van DNA diagnostiek
Daarna was er een lezing door Drs. Else den Boer. Deze lezing ging over hoe DNA in elkaar zit, manieren van overerven, genetische variatie en dus ook hoe je het beste een ‘partner’ voor je hond kunt kiezen als deze op DNA getest zijn. Fokkers kunnen dan hun teef opzoeken in het systeem en dan krijgen ze een overzicht van reuen die geschikt zijn en reuen die ze absoluut niet zouden moeten gebruiken doordat ze toch meer verwant zijn als dat je stamboom aangeeft of door de erfelijke ziektes waarop ze getest zijn.
Zo ver is de Cane Corso nog niet maar wie weet in de toekomst…
Kanker bij huisdieren
Dr. Maurice Zandvliet gaf een lezing over ‘Kanker bij huisdieren, een erfelijk probleem?’ Eigenlijk was de conclusie dat DNA-beschadigingen een lichaamscel kunnen transformeren (omvormen) naar een kankercel, maar dat maakt kanker nog niet erfelijk. Kanker is een genetische aandoening die ontstaat door DNA mutaties. Maar die mutaties komen ook veelal door omgevingsfactoren (net zoals bij de mens). Het krijgen van kanker is dus soms erfelijk maar zeker niet altijd. Het is dus zaak om ook hierover weer door dierenartsen onderzoek te laten doen naar het type kanker en deze dan registreren in PETscan.
Als laatste kwam Dr. Paul Mandigers aan het woord. En daar kwamen we natuurlijk voor want hij gaf een lezing over ‘Genetisch onderzoek naar neurologische aandoeningen binnen het ECGG’. Deze lezing ging over epilepsie. Er zijn 99 hondenrassen onderzocht en daarin staat de Border Collie echt veruit op nummer 1 als het gaat om het hebben van epilepsie. Bij dat ras hebben de honden vaak voor hun 2e jaar hun eerste aanval en uit onderzoek blijkt dat de honden met epilepsie niet ouder worden dan 4 jaar. Dat komt omdat het type epilepsie bij dit ras enorm heftig is. Sommige honden hebben een posticatale fase (dus iets wat door of na de aanval komt) van zelfs enkele dagen. Dat is natuurlijk voor hond en baas verschrikkelijk.
Wat uit het onderzoek naar voren kwam was dat sommige honden lijders zijn maar de aanvallen door ‘triggers’ kregen. Vooral stress is een grote trigger. In een gezin met 2 Border collies hadden beide honden last van epileptische aanvallen. Altijd tegelijk. Op een gegeven moment is een van de honden overleden en de andere heeft nooit meer een aanval gehad. Die werd dus getriggerd door de andere hond. Sommige mensen denken dat bijvoorbeeld inentingen of ontwormingstabletten een oorzaak is dat hun hond ineens een epileptische aanval krijgt omdat ze daarvoor nog nooit een aanval hadden gehad. Het kan inderdaad een trigger van een hond die lijder is maar nog nooit een aanval heeft laten zien. Het kan ook een aanval zijn van iets wat op epilepsie lijkt.
De vraag was wat je kunt doen zolang er geen DNA test is voor jouw ras.
Zijn antwoord was dat je als fokker vooral eerlijk moet zijn. Dat gebeurt helaas te weinig bij veel rassen. Bijvoorbeeld een fokker komt erachter dat zijn reu of teef drager van epilepsie is omdat enkele nakomelingen lijders zijn. Maar ondertussen blijft deze fokker wel de reu of teef of broers en zussen uit een nest met dragers en lijders gebruiken voor de fok. Zonder te vertellen aan pupkopers of andere fokkers die zijn reu gebruiken.
Eigenaren die denken dat hun hond aan epilepsie lijdt zou ik adviseren om naar Dr. Paul Mandigers te gaan omdat hij ook als zei dat het soms moeilijk is om een diagnose te stellen.
Veel dierenartsen zeggen tegen de baasjes van hun patiënt dat het epilepsie is terwijl het eigenlijk een andere neurologische afwijking is (die op epilepsie lijkt).
Toekomst!
Hoe meer DNA samples er voor onderzoek worden verzameld hoe sneller er hopelijk tests gemaakt kunnen worden om al die rotziektes bij ouderhonden te testen zodat we dragers kunnen uitsluiten voor de fok!
Op naar gezondere Cane Corso’s!